homestroom den haagprogrammakunst en de stedelijke omgevingsubsidies, documentatie en atelierskenniscentrumPublicatieseducatiepers archiefzoekenglish Anno Dijkstra, ‘A Last Farewell’, 2011 Centrum Den Haag: Spui - Grote Marktstraat - Kalvermarkt Een vakantiekiekje. Daar lijkt het sokkelbeeld van Anno Dijkstra (1970) nog het meeste op. Een inheemse bewoner van het Amazone-gebied in vol ornaat omarmt voor de foto een willekeurige westerse toerist. Het blijkt wel een kiekje met een scherp randje. Want waarom heeft de man geen rechterarm? En hoe komt het dat het witte beeld hier en daar gerepareerd lijkt te zijn in een andere kleur? Het praktische antwoord is dat die arm niet paste binnen de strakke afmetingen die voor elk sokkelbeeld gelden. Belangrijker zijn echter andere associaties die door de amputatie ontstaan. Samen met de reparaties roept het direct herinneringen op aan beelden van de oude Grieken en Romeinen. Tegelijkertijd verwijst het naar het feit dat de oorspronkelijke Amazone-cultuur voor haar voortbestaan tegenwoordig grotendeels afhankelijk is van toerisme. Omgekeerd heeft de westerse toerist behoefte aan het consumeren van authentieke culturen. Zeker in de drukke winkelstraten waar het sokkelbeeld staat, roept dat de vraag op: wie is er nu eigenlijk afhankelijk van wie? Veel van Dijkstra's werk gaat over beelden die krant en televisie dagelijks over ons uitstorten. Denk aan het napalmmeisje uit Vietnam, de paddenstoelwolk van de atoombom of de vermoorde Theo van Gogh. Deze vaak schokkende beelden staan in ons collectieve geheugen gegrift. Door van zulke iconische beelden hyperrealistische sculpturen te maken en ze op een bijzondere manier te presenteren, zet Dijkstra je aan het denken over wat die beelden eigenlijk laten zien en vooral ook hoe. Zo confronteert de kunstenaar de beschouwer niet alleen met zijn eigen reactie, maar ook met vragen over het gebruik van beelden in de media. In 2008 bijvoorbeeld plaatste Dijkstra tijdens de tentoonstelling Madrid Abierto een sculptuur van een ondervoed kindje op een boulevard in de Spaanse hoofdstad. Voorbijgangers sloegen het beeld een lap stof om, aaiden het of gingen ermee op de foto. Die uiteenlopende reacties zijn in een publicatie vastgelegd. www.annodijkstra.nl Meer over de Beeldengalerij: klik hier. PERS Den Haag Centraal, 23 december 2011 21 Dec '11 Anno Dijkstra, ‘A Last Farewell', 2011 foto: Sander Foederer, courtesy Stroom Den Haag Anno Dijkstra, ‘A Last Farewell', 2011 foto: Stroom Den Haag Anno Dijkstra, ‘A Last Farewell', 2011 foto: Stroom Den Haag Anno Dijkstra, ‘A Last Farewell', 2011 foto: Stroom Den Haag Anno Dijkstra, ‘A Last Farewell', 2011 foto: Stroom Den Haag
Anno Dijkstra, ‘A Last Farewell’, 2011
Anno Dijkstra, ‘A Last Farewell’, 2011
Centrum Den Haag: Spui - Grote Marktstraat - Kalvermarkt
Update: this work is no longer visible
Een vakantiekiekje. Daar lijkt het sokkelbeeld van Anno Dijkstra (1970) nog het meeste op. Een inheemse bewoner van het Amazone-gebied in vol ornaat omarmt voor de foto een willekeurige westerse toerist. Het blijkt wel een kiekje met een scherp randje. Want waarom heeft de man geen rechterarm? En hoe komt het dat het witte beeld hier en daar gerepareerd lijkt te zijn in een andere kleur? Het praktische antwoord is dat die arm niet paste binnen de strakke afmetingen die voor elk sokkelbeeld gelden. Belangrijker zijn echter andere associaties die door de amputatie ontstaan. Samen met de reparaties roept het direct herinneringen op aan beelden van de oude Grieken en Romeinen. Tegelijkertijd verwijst het naar het feit dat de oorspronkelijke Amazone-cultuur voor haar voortbestaan tegenwoordig grotendeels afhankelijk is van toerisme. Omgekeerd heeft de westerse toerist behoefte aan het consumeren van authentieke culturen. Zeker in de drukke winkelstraten waar het sokkelbeeld staat, roept dat de vraag op: wie is er nu eigenlijk afhankelijk van wie?
Veel van Dijkstra's werk gaat over beelden die krant en televisie dagelijks over ons uitstorten. Denk aan het napalmmeisje uit Vietnam, de paddenstoelwolk van de atoombom of de vermoorde Theo van Gogh. Deze vaak schokkende beelden staan in ons collectieve geheugen gegrift. Door van zulke iconische beelden hyperrealistische sculpturen te maken en ze op een bijzondere manier te presenteren, zet Dijkstra je aan het denken over wat die beelden eigenlijk laten zien en vooral ook hoe. Zo confronteert de kunstenaar de beschouwer niet alleen met zijn eigen reactie, maar ook met vragen over het gebruik van beelden in de media. In 2008 bijvoorbeeld plaatste Dijkstra tijdens de tentoonstelling Madrid Abierto een sculptuur van een ondervoed kindje op een boulevard in de Spaanse hoofdstad. Voorbijgangers sloegen het beeld een lap stof om, aaiden het of gingen ermee op de foto. Die uiteenlopende reacties zijn in een publicatie vastgelegd.
www.annodijkstra.nl
De Beeldengalerij
Sinds 30 jaar toont Stroom Den Haag met De Beeldengalerij een dwarsdoorsnede van de hedendaagse Nederlandse beeldhouwkunst, speciaal bedoeld voor de Haagse binnenstad. Oorspronkelijk bedacht en ontworpen door P. Struycken, wordt er jaarlijks een opdracht gegeven voor een nieuw werk aan een toonaangevende Nederlandse kunstenaar. Ook dit jaar heeft Stroom een vrouwelijke kunstenaar benadert om voor meer diversiteit en evenwicht in de collectie te zorgen.
PERS
Den Haag Centraal, 23 december 2011