Arjanne van der Spek, Gisteren staat, Morgenstond, 2005
Centrum Den Haag: Spui - Grote Marktstraat - Kalvermarkt
Een lantaarnpaal met bollamp bovenop een stapel bouwmateriaal. Daaruit bestaat ruwweg het sokkelbeeld van beeldhouwer Arjanne van der Spek
(1958). In de titel 'Gisteren staat, Morgenstond' heeft zij een
woordspeling verwerkt, die verwijst naar de inspiratiebron voor haar
kunstwerk. Morgenstond is één van de Haagse wijken die Van der Spek
doorkruiste op zoek naar gewone dagelijkse voorwerpen voor haar beeld.
Ze wilde namelijk voor de wijk representatieve elementen naar het
centrum van Den Haag halen. Vermoedelijk om nu eens ín dat centrum, dat
altijd al in de spotlights staat, de aandacht te vestigen op de
periferie.
Aldus ontstond een beeld samengesteld uit een hoop zand, een stapel
stenen en een typische jaren zeventig lantaarnpaal. Van der Spek
boetseerde eerst het hele beeld om het vervolgens in beton met
zandkleurig pigment af te gieten. Wat opvalt is het buitengewone grote
formaat van de stenen. Ook wonderlijk zijn de rode zegels of medailles,
die her en der op het beeld zijn aangebracht. Ze verwijzen naar de rode
lantaarns in het Haagse, Chinese restaurant waar Van der Speks idee
gestalte kreeg.
Met het ruwe oppervlak en de schijnbaar lukraak bijeengebracht
elementen is Gisteren staat, Morgenstond een voorbeeld van Van der
Speks ongepolijste kunst. Haar sculpturen komen intuïtief tot stand
vanuit een diepgeworteld beeldhouwersinstinct. Maar anders dan het
beeld in het Haagse centrum is haar kunst meestal non-figuratief.
Abstract of figuratief: beide zijn lastig te duiden. Voor Van der Spek
staat voorop: ‘[...] dat je iets vreemds laat zien dat toch klopt.
Eigenlijk probeer ik met heel normale middelen iets te maken dat je nog
nooit hebt gezien.'* En dat is nu precies wat ze met 'Gisteren staat,
Morgenstond' heeft gedaan.
* Citaat uit ten geleide door Franz Kaizer in: ‘Twaalf beelden van Arjanne van der Spek/Galerie Tanja Rumpff', Haarlem, 1992.
Terug naar overzicht De Beeldengalerij van P. Struycken
website Arjanne van der Spek
- 2005