Vroeger, vroeger woonde ik
in Oostenrijk. toen woonde ik altijd in een bos. En als ik dan 's avonds naar
huis moest, was het altijd heel donker. Toen moest ik atlijd door het bos lopen.
Maar omdat het zo donker was zag ik geen hand voor ogen. Dus ik altijd heel bang,
ik rennen, rennen, rennen door het bos en ik zag niks, overal bomen tot ik eindelijk
thuis was. Daar voel je je natuurlijk hartstikke veilig. Maar het mooie ervan
is dat overdag kunnen bomen heel mooi zijn, maar 's nachts als je niks ziet, ja
dan is het gevaar. Dat is ook met een heleboel dingen zo. En als je geld en liefde
in de hand hebt, als je het kan zien, ja dan kan je er hele mooie dingen mee doen.
Maar als je het niet onder controle hebt dan gaat het fout, dat is de angst en
doordat ik jullie dat gevoel ook wil laten zien, doen we dat door blinddoeken.
Geblinddoekt door het bos moeten lopen, krijg je hetzelfde gevoel van angst, nu
zal het wel grappig zijn. Hetzelfde gevoel dat ik dan heb gehad.
| Terug
naar Zandvliet |
