Ouborgprijs 1997

Auke de Vries

Auke de Vries (1937,  Bergum (Friesland) heeft een omvangrijk oeuvre opgebouwd, dat niet alleen nationaal maar ook internationaal bekend is.

Hij heeft een reeks van werken voor de openbare ruimte ontworpen. Een van de meest befaamde is het Maasbeeld, een 200 meter lange sculptuur langs de nieuwe Willemsbrug die hij begin tachtig voor Rotterdam ontwierp. Maar ook voor Den Haag, de stad waar hij woont en werkt, ontwierp hij meerdere beelden, zoals de sculptuur bij het PTT-gebouw bij het Hollands Spoor of meer recent, het in het atrium van het nieuwe Tweede Kamergebouw zwevende beeld 'Nederland, Land aan de Zee'.

Het bijzondere aan deze werken van De Vries is dat hij daar waar monumentaliteit en representativiteit wordt gevraagd, antwoordt met luchtig aandoende ruimtelijke tekeningen, die zich op ingenieuze wijze vasthechten aan de architectuur. Ze maken veelal een abstract grillige indruk, maar er blijft altijd een verbinding met de werkelijkheid herkenbaar.

Daarnaast heeft Auke de Vries gestaag doorgewerkt aan zijn vrije werk, autonome sculpturen die regelmatig op vele tentoonstellingen in Europa worden getoond. Een apart facet daarvan vormen de talloze kleine sculpturen, die dezelfde charme hebben als spontaan getekende potloodschetsen.

Auke de Vries als beeldend kunstenaar autodidact, is jarenlang een zeer inspirerend docent geweest aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. Sinds 1986 is hij verbonden aan de Rijksacademie in Amsterdam.

De officiƫle prijsuitreiking ging gepaard met een bezoek aan de tentoonstelling van Auke de Vries' nieuwe autonome sculpturen die vanaf 20 december 1997 in het Paleis Lange Voorhout tot maart, en na afloop - van april tot augustus 1998 - in z'n geheel naar het museum in Wiesbaden ging. Gelijktijdig werden bij galerie Nouvelles Images in Den Haag voorstudies en tekeningen getoond, van een aantal projecten in de openbare ruimte.

De jury van de Ouborg Prijs 1997 bestond uit: Rini Dippel, Ton van Kints, Hans Locher, Philip Peters en Lily van Ginneken (voorzitter).

Publicatie Auke de Vries